Gr1458 _ Via Francigena ©Alice ChaputGr1458 _ Via Francigena ©Alice Chaput
©GR145, la Via Francigena|Alice Chaput

Meditatieve wandeling over de Via Francigena

Een middeleeuwse weg om weer op adem te komen

Er zijn wegen waar de geschiedenis nog steeds rondwaart in de stoffige bochten en waar we ons, als we ze bewandelen, elders en buiten de tijd voelen. Verbonden met onszelf en met het hele universum. Verbonden ook met wie met ons meewandelt. De Via Francigena is zo’n weg. Deze ‘weg die uit Frankrijk komt’ leidt naar Rome. Hij leidt wandelaars ook naar een nieuwe vorm van zelfzorg, meer levend en meer verbonden met de wereld.

Een wandeling richting Rome langs de GR145

Er is een soort zachtheid en evenwicht: je kan lang stappen zonder je moe te voelen. Na een tijdje wordt de ene voet voor de andere zetten een mantra, een lichamelijk ‘ohmmmm’ dat ons bewustzijn terugbrengt naar het heden en ons opnieuw verbindt met onze 5 zintuigen. De Via Francigena ontstond in 990 toen aartsbisschop Sigeric van Canterbury op pelgrimstocht vertrok naar de Eeuwige Stad om het pallium te ontvangen van paus Johannes XV. Alle wegen leiden naar Rome, stelde monnik Alain de Lille in de 12e eeuw, waarmee hij de vele mogelijke routes benadrukte. We nemen de belangrijkste, tegenwoordig de GR145 genaamd, en we kiezen het traject van Saint-Quentin naar Laon. Een tocht van twee dagen, met vertrek voor de Basiliek van Saint-Quentin in de voetsporen van de oude Rome-pelgrims. Zodra we het gotische stadhuis voorbij zijn, komen we aan de oever van het kanaal dat langs de Somme loopt en dat bijna 10 km lang onze gids zal zijn. Langs deze kalme watervlakte, stappen we als vanzelf. We zijn al goed opgewarmd en onze geest wordt verlucht door het geritsel van de bladeren boven het water.

Mediteren is het herontdekken van deze oorspronkelijke gevoelsdimensie waar onze mentale routines geen houvast meer bieden, waar alles gezien wordt in een nieuw licht, vol mogelijkheden. Van wandelen word je optimistisch!

Je hebt geen woorden nodig, of je nu met z’n tweeën bent of met meer, je bent hechter met mekaar verbonden dan ooit. Het is een gelegenheid om de band met je Juliette of Romeo aan te halen. Deze laatste naam is trouwens toepasselijk, omdat hij in het Italiaans verwijst naar de persoon die de beroemde Via Francigena bewandelt om de pelgrimstocht naar Rome te maken.

Aan het eind van het kanaal ligt Séraucourt-le-Grand met zijn kerkje met houten spits, dat een van de 79 stopplaatsen was op Sigerics reis als Martinwaeð. We lopen langs de vijvers die door de Somme worden bevloeid en kunnen genieten van de immense vlakte. Het brede panorama helpt onze geest leeg te maken, neuronen vrij te geven en zorgen los te laten.

“Het lijkt mij onze meest dwingende plicht om de draad van het Wonder nooit los te laten.”

Zover het oog reikt, zijn de velden de woestijn waar de geest zijn toevlucht zoekt. De stoffige voeten hersynchroniseren ons met het leven, de geluiden, de kleuren… Het is een pure esthetische en zintuiglijke emotie. Na Tergnier en zijn art-decomonumenten wordt de horizon getint met het donkergroen van het bos van Saint-Gobain. De weg wordt ruwer en ons tempo vertraagt nog wat. De bosjes gaan over in dicht woud en we lopen onder het gebladerte. Je passeert de glasfabriek van Saint-Gobain, waar de spiegels voor de Spiegelgalerij van Versailles werden vervaardigd, en voordat je het bos verlaat, kan je even stoppen en mediteren bij de ruïnes van de abdij Saint-Nicolas-aux-Bois, waarvan de torens en wachttorens worden opgeslokt door de dichte begroeiing.

Daarna wandel je opnieuw in de vlakte, waar in de verte de berg van Laon opdoemt, bekroond door de kathedraal. Ze straalt tijdloze majesteit uit, om de grote pelgrim Charles Péguy te citeren:

La plus droite raison qu’on ait jamais jetée, (De rechtste reden de ooit is opgerezen)
Et vers un ciel sans bord la ligne la plus haute. (de hoogste lijn naar een grenzeloze hemel.)

We komen met een licht gemoed aan in dit oude stadje op een heuveltop. De twee dagen hebben ons schoongewassen en vervuld met een eenvoudige vreugde. En onderweg ontdekten we een talent: ons onderscheidingsvermogen dat onze zorgen op hun juiste plaats zet.

Mening van de inwoners

Avatar femmeAvatar femme
©Avatar femme
Het abdijenpad in het bos van Saint-Gobain

Het ligt vlak naast je accommodatie en het zou zonde zijn om er geen groene wandeling te maken: het majestueuze bos van Saint-Gobain! Ik beveel in het bijzonder het abdijenpad aan. Het is 15 km lang… dus wandel als je van wandelen houdt of maak een mooie autorit of fietstocht als je het liever rustiger aan doet. Op het programma: de Roches de l’Ermitage, de abdij van Saint-Nicolas-aux-Bois en de Prieuré du Tortoir, die midden in het bos liggen. Op de terugweg zal je zeker honger hebben. Stop dan bij de bakker in Coucy-le-Château om de plaatselijke specialiteit te kopen: rissoles. Het zijn sappige vleeshapjes. Ook heerlijk in een salade!

Christelle Clément, expert in natuur- en erfgoeduitstapjes voor gezinnen in de Aisne
section-banner-bottom

Praktische informatie

Sluiten